Voor Schokkend Nieuws interviewde Karina Meerman mij over mijn eerste filmherinneringen, mijn eerste filmcrush en vroeg me van welke films ik vroeger niet kon slapen.
Categorie: Film
Reizen, schrijven en ondernemen (met #impact!)
Mei en juni – wat een fijne maanden, vol fijne en bijzondere projecten (die ook nog wel even doorlopen)!
Social Impact Day Noord 2018
Voor Buro Bries organiseer ik voor de tweede keer de Social Impact Day Noord, hét ondernemersevenement over maatschappelijke impact. Tot een jaar geleden wist ik nog maar bar weinig van het onderwerp – ik wist dat MVO (maatschappelijk verantwoord ondernemen) bestond maar had van ‘social impact’ nog nooit gehoord. Zoals keynote speaker Jan Rotmans tijdens de eerste editie in 2016 zei: “We leven niet in een tijdperk van verandering, maar in een verandering van tijdperk.”
Bries streeft ernaar dat ondernemen met maatschappelijke impact niet langer de uitzondering is, maar de norm; sociaal ondernemen als het nieuwe normaal. Een prachtig doel, van een ontzettend leuk bedrijf. Kijk vooral rond op de website: je vindt er de aftermovie(s), foto’s en de sprekers van voorgaande jaren. Binnenkort komt het nieuwe programma online en deze maand begint de kaartverkoop! Social Impact Day Noord 2018: woensdag 17 oktober in De Oosterpoort, Groningen.
Marx Attacks!
In opdracht van Schokkend Nieuws reisde ik naar Moskou, и это было абсолютно потрясающе! In de zomereditie (vanaf 1 augustus in de betere boekhandel!) verschijnt een uitgebreide special van mijn hand over Russische genrefilm, en een reportage van mijn reis naar en door Moskou. Voor wie STALKER (Andrei Tarkovsky, 1979) nog niet heeft gezien: doe dat alvast maar. En kijk dan ook NOCHNOY DOZOR, oftewel NIGHT WATCH (Timur Bekmambetov, 2004). Komen allebei nog terug.
Ik werd verliefd op het Gorky Park, aan de oever van de Moskourivier, met al haar fonteinen, beschutte plekjes, restaurantjes en kraampjes en een openluchtbioscoopje. Op verschillende plekken wordt ’s avonds gedanst door wie daar dan ook zin in heeft en de sfeer is heerlijk ontspannen. Alles stond in bloei en het hele park geurde naar seringen. Zeker een stad om naar terug te gaan, en als het even kan voor langere tijd.
De Alpen over
Met avonturier/arts-in-opleiding Irina Versteeg loop ik binnenkort van Noord-Italië naar Zuid-Zwitserland: 55 km in 4 dagen, met ruim 1800m hoogteverschil. De tocht is (slechts een klein) onderdeel van Irina’s Grote Trek – tussen half april en half augustus loopt ze van Rome naar Groningen (om de tocht die ze in 2013 in Athene was begonnen af te maken) en elke etappe van een aantal dagen loopt er iemand anders met haar mee. De reis naar Aosta zelf is al een avontuur, want de vallei blijkt een van de meest moeilijk te bereiken plekken te zijn (met het openbaar vervoer) in de wijde regio. Meer nieuws na afloop! En spierpijn.
Schrijfcursus #x
Tot slot: deze week rondde ik het tweede semester van dit jaar af aan de Schrijversvakschool. Vanaf januari volgde ik bij de immer enthousiaste Ronald Ohlsen een cursus proza. Na de zomervakantie het derde jaar toneel: mijn plan is er. Nu de uitwerking nog.
Annihilation
Annihilation (Jeff VanderMeer, 2014) is het eerste deel van de Southern Reach-trilogie, over het mysterieuze Area X: een gebied dat zich steeds verder uitstrekt, waar nog nooit een expeditie uit is teruggekeerd. Het boek is hypnotiserend, zuigt je mee. Tegelijkertijd bevreemd het, door de beschrijvingen van totaal onwereldse situaties en wisselingen van ritme.
In maart bracht Paramount (buiten de VS enkel via Netflix) de film ANNIHILATION (Alex Garland, 2018) uit. Deels een verfilming, deels verscript tot iets nieuws. Hoewel het de gedachte en de sfeer van het boek in leven houdt, is de film rechtlijniger en minder hypnotiserend, al blijven vele vragen onbeantwoord.
Alex Garlands nieuwste film voert je mee naar een wereld waar mysteries en mutaties woekeren. ANNIHILATION transformeert van apocalyptische thriller tot kosmische filosofie, waarin het maar de vraag is of er überhaupt antwoorden zijn.
The Shape of Water
Voor popcultureel webmagazine PRO-TEST schreef ik over Guillermo del Toro’s nieuwste film The Shape of Water. Nu ben ik groot liefhebber van Del Toro’s films én heb ik een zwak voor monsters (zie ook deze TGIF die ik daar onlangs over schreef voor Schokkend Nieuws), dus mijn verwachtingen waren hoog. Ik was dan ook wat terughoudend om een recensie te schrijven.
Misschien was ik ongerust dat ik me niet bij de eerste viewing zou kunnen laten meeslepen en te veel afstand zou bewaren, omdat ik al aan het nadenken was wat ik wilde zeggen, wat alles betékende. Maar The Shape of Water zoog me vanaf de eerste scène naar binnen en ik kwam pas twee uur later weer boven.