Drie dagen Internationaal FIlmfestival Assen: nét op tijd mogen de zalen weer vol, met als eerste resultaat een glunderende programmeur
Tot voor kort werden festivals nog platgeslagen door corona. Voor het Internationaal Filmfestival Assen is – net als voor popfestival Grasnapolsky in Scheemda – de zon op tijd doorgebroken. Na een hectische voorbereiding vol twijfels en (on)mogelijkheden glundert filmprogrammeur Henriëtte Poelman nu van oor tot oor.
Wat een geweldige luxe, om, met nog ruim een half jaar te gaan tot de volgende editie van Internationaal Filmfestival Assen, een extra filmprogramma samen te stellen – en zo uitgebreid! Hoewel deze samenwerking met FORUM Groningen begon als bescheiden omlijsting van de prachtige documentaireserie Women Make Film: A New Road Movie Through Cinema (Mark Cousins, 2018), groeide het uit tot een programma met bijna een film per dag – elk gemaakt door een vrouwelijke regisseur.
De titels lopen ontzettend uiteen wat betreft thema, perspectieven, invloed en het decennium waarin ze zijn gemaakt, en bijna de helft wordt ingeleid door verschillende filmwetenschappers, -programmeurs en schrijvers. Tijdens de 42ste editie van IFA waren twee titels online te zien (Once Upon a Time in Venezuela en de première van The Sound of Maya Deren by Kinetophone), en de meeste andere films zag je tijdens eerdere edities in DNK. Maar in het Women Make Film-programma zitten ook films die nooit op IFA vertoond zijn.
Interview in het Dagblad van het Noorden over de veertigste editie van Internationaal Filmfestival Assen (Eric Nederkoorn, 25 februari 2020).
Het Internationaal Filmfestival Assen viert begin maart zijn veertigste verjaardag, met een rijk aanbod. Programmeur Henriëtte Poelman is dan ook ambitieus. Er mag best een dagje bij, vindt ze. Daarnaast zoekt ze meer samenwerking in Drenthe.
De veertigste editie. ‘Ja. Een van de oudste filmfestivals in het land. Mooi hè?’
Als filmliefhebber heb ik altijd veel films gekeken.
Als student filmwetenschap groeide het aantal films dat ik keek. Kwamen er vooral klassiekers bij, en ik leerde analyserender kijken.
Als filmjournalist werden dat nog meer films, bezocht ik persvoorstellingen en filmfestivals door het hele land. Ik leerde verwoorden waarom iets goed was (of niet), op welke manier het van belang was (of niet), hoe het raakte aan andere films of kunst (of niet).
Nu, als programmeur van Internationaal Filmfestival Assen, zie ik meer films dan ooit, vooral in een bepaalde periode van het jaar (nu dus, wat doe ik hier, ik had vanavond minstens twee films kunnen screenen). En vaak krijg ik de vraag: kun je nog wel normaal een film kijken? Is het nog wel leuk om films te kijken als je zoveel ziet?
Lees verder
@ Club Bavarois, 14 december 2019
“Vanaf 15 augustus wordt het Noorderplantsoen in Groningen door Noorderzon omgebouwd tot een soort kunsten-pretpark. Muziek, literatuur, theater, beeldende kunst, film, fotografie, comedy en wetenschap: het is er allemaal. Wat er ook is, is het contextprogramma, waar we het vandaag over gaan hebben met programmeur Henriëtte Poelman.
Een programma tijdens Noorderzon dat een dwarsdoorsnede biedt van de actuele stand van zaken in de kunst, en de wereld om ons heen. Door middel van lezingen, exposities, workshops, gesprekken en debatten, zorgt dit programma voor nog meer verdieping tijdens het festival.”
Lees meer op The Daily Indie.
Kort verhaal over de allesomvattendheid van rouw.
Gepubliceerd in het voorjaarsnummer (#120) van Zone 5300, tijdschrift over Strips, Cultuur en Curiosa. De prachtige illustraties bij het verhaal zijn van Marcel Ruijters.
Link naar Zone 5300
Link naar losse verkoop
2019 was mijn eerste editie als programmeur van dit geweldige, gezellige en inspirerende filmfestival, vol bijzondere ontmoetingen en verhalen. Zó blij met en trots op het programma, en op ons fantastische team! Sinds enkele maanden ben ik niet enkel programmeur, maar ook artistiek leider van IFA. In 2020 vieren we in onze thuisbioscoop DNK in Assen een jubileum: het Internationaal Filmfestival Assen | Vrouw & Film bestaat dan 40 jaar!
Noteer ’t alvast maar: de jubileumeditie van IFA is op 6, 7 en 8 maart 2020.
Na RESOLUTION (2012) en de romantische bodyhorror SPRING (2014) is het regisseursduo Justin Benson en Aaron Moorhead terug met THE ENDLESS (2017), dat zich in hetzelfde universum afspeelt. Hun wereld blijkt groter dan verwacht, en nog vreemder dan we dachten. Ik sprak het duo tijdens Imagine Filmfestival: ‘Er is nog een hoop te vertellen.’
Toen ik zestien was, las ik veel en schreef ik veel. Godfried Bomans werd een van mijn favoriete schrijvers, dankzij zijn Wonderlijke Nachten, Pieter Bas, Kopstukken en Erik (en het toneelstuk Bloed & Liefde, waar ik als boekpresentatie bij Nederlands ooit een deel van opvoerde).
Bomans’ invloed is duidelijk te merken in het sprookje De Vervloeking, dat ik destijds schreef – even terug naar twintig jaar geleden.
Lang geleden leefde er eens een koning. Hij woonde in een schitterend paleis met daaromheen een reusachtige tuin. In een hoek van de tuin stond een hoge schutting van eikenhout. In de schutting zat een smalle poort waardoor je naar binnen kon. Erachter stond een huisje, waar een oud vrouwtje woonde. Maar het was niet zomaar een vrouwtje; het was een heks.
