Kort verhaal over de allesomvattendheid van rouw.
Gepubliceerd in het voorjaarsnummer (#120) van Zone 5300, tijdschrift over Strips, Cultuur en Curiosa. De prachtige illustraties bij het verhaal zijn van Marcel Ruijters.
Link naar Zone 5300
Link naar losse verkoop
Toen ik zestien was, las ik veel en schreef ik veel. Godfried Bomans werd een van mijn favoriete schrijvers, dankzij zijn Wonderlijke Nachten, Pieter Bas, Kopstukken en Erik (en het toneelstuk Bloed & Liefde, waar ik als boekpresentatie bij Nederlands ooit een deel van opvoerde).
Bomans’ invloed is duidelijk te merken in het sprookje De Vervloeking, dat ik destijds schreef – even terug naar twintig jaar geleden.
Lang geleden leefde er eens een koning. Hij woonde in een schitterend paleis met daaromheen een reusachtige tuin. In een hoek van de tuin stond een hoge schutting van eikenhout. In de schutting zat een smalle poort waardoor je naar binnen kon. Erachter stond een huisje, waar een oud vrouwtje woonde. Maar het was niet zomaar een vrouwtje; het was een heks.
Een kort verhaal over vooruitkijken en terugblikken. Over verandering en de eindeloze moeilijkheid van menselijke relaties – inclusief die met jezelf.
Het bordje stond vlakbij de vloedlijn. Het was een beetje scheefgezakt, alsof het achteloos was achtergelaten. De wind, het zout en de regen hadden geprobeerd het om te krijgen, aan te tasten, op te eten. Onderaan, waar fijn zand langs het hout schuurde, was de paal iets dunner, waren de nerven iets groter. Korrels verstopten zich in de kleinste gleufjes. Het bordje hing aan twee dikke spijkers, waarvan de bobbelige koppen bruinoranje uitsloegen. Strandlopertjes renden in de branding heen en weer: voor de golven uit, achter de golven aan en in de adempauze van het water pikten ze koortsachtig in het natte zand. Keer op keer strekte de zee zijn vingers uit naar de paal op het strand, maar het hout bleef droog. Achter het bordje liep de wereld door, tot de rand in de verte. De lucht was fris en scherp. Op de wind waaiden de kreten van meeuwen die iets verderop in de lucht hingen.
Mei en juni – wat een fijne maanden, vol fijne en bijzondere projecten (die ook nog wel even doorlopen)!
Social Impact Day Noord 2018
Voor Buro Bries organiseer ik voor de tweede keer de Social Impact Day Noord, hét ondernemersevenement over maatschappelijke impact. Tot een jaar geleden wist ik nog maar bar weinig van het onderwerp – ik wist dat MVO (maatschappelijk verantwoord ondernemen) bestond maar had van ‘social impact’ nog nooit gehoord. Zoals keynote speaker Jan Rotmans tijdens de eerste editie in 2016 zei: “We leven niet in een tijdperk van verandering, maar in een verandering van tijdperk.”
Bries streeft ernaar dat ondernemen met maatschappelijke impact niet langer de uitzondering is, maar de norm; sociaal ondernemen als het nieuwe normaal. Een prachtig doel, van een ontzettend leuk bedrijf. Kijk vooral rond op de website: je vindt er de aftermovie(s), foto’s en de sprekers van voorgaande jaren. Binnenkort komt het nieuwe programma online en deze maand begint de kaartverkoop! Social Impact Day Noord 2018: woensdag 17 oktober in De Oosterpoort, Groningen.
Marx Attacks!
In opdracht van Schokkend Nieuws reisde ik naar Moskou, и это было абсолютно потрясающе! In de zomereditie (vanaf 1 augustus in de betere boekhandel!) verschijnt een uitgebreide special van mijn hand over Russische genrefilm, en een reportage van mijn reis naar en door Moskou. Voor wie STALKER (Andrei Tarkovsky, 1979) nog niet heeft gezien: doe dat alvast maar. En kijk dan ook NOCHNOY DOZOR, oftewel NIGHT WATCH (Timur Bekmambetov, 2004). Komen allebei nog terug.
Ik werd verliefd op het Gorky Park, aan de oever van de Moskourivier, met al haar fonteinen, beschutte plekjes, restaurantjes en kraampjes en een openluchtbioscoopje. Op verschillende plekken wordt ’s avonds gedanst door wie daar dan ook zin in heeft en de sfeer is heerlijk ontspannen. Alles stond in bloei en het hele park geurde naar seringen. Zeker een stad om naar terug te gaan, en als het even kan voor langere tijd.
De Alpen over
Met avonturier/arts-in-opleiding Irina Versteeg loop ik binnenkort van Noord-Italië naar Zuid-Zwitserland: 55 km in 4 dagen, met ruim 1800m hoogteverschil. De tocht is (slechts een klein) onderdeel van Irina’s Grote Trek – tussen half april en half augustus loopt ze van Rome naar Groningen (om de tocht die ze in 2013 in Athene was begonnen af te maken) en elke etappe van een aantal dagen loopt er iemand anders met haar mee. De reis naar Aosta zelf is al een avontuur, want de vallei blijkt een van de meest moeilijk te bereiken plekken te zijn (met het openbaar vervoer) in de wijde regio. Meer nieuws na afloop! En spierpijn.
Schrijfcursus #x
Tot slot: deze week rondde ik het tweede semester van dit jaar af aan de Schrijversvakschool. Vanaf januari volgde ik bij de immer enthousiaste Ronald Ohlsen een cursus proza. Na de zomervakantie het derde jaar toneel: mijn plan is er. Nu de uitwerking nog.
De Week van het Korte Verhaal: 14 t/m 21 febr.
Derde editie van de ultrakorte 55woordenverhalen-schrijfwedstrijd.
Opdracht: schrijf een ultrakort verhaal in precies 55 woorden (incl. de titel).
700+ verhalen ingezonden; 55 geselecteerd.
Te publiceren in de 55woordenverhalen-bundel (begin april).
Waaronder dat van mij.
Wordt vervolgd.
Door de onwerkelijk grote bomen leek het pad nog smaller. Het kronkelde voor ons uit, klom tegen een heuvel op en verdween tussen de stammen. We sjorden onze rugzakken om, klikten de vele gespen dicht en knoopten de veters van onze bergschoenen nog wat strakker. We keken om ons heen, keken elkaar aan en stapten met een glimlach de stilte van het bos in.
Essay over de frustratie van het niet écht kunnen delen van ervaringen en een ontmoeting met een zwarte beer.