Na RESOLUTION (2012) en de romantische bodyhorror SPRING (2014) zijn Justin Benson en Aaron Moorhead terug met THE ENDLESS (2017), dat zich in hetzelfde universum afspeelt. Hun wereld blijkt groter dan verwacht, en nog vreemder dan we dachten. Henriëtte Poelman sprak het duo tijdens Imagine Filmfestival: ‘Er is nog een hoop te vertellen.’
Laat het duidelijk zijn: als je RESOLUTION hebt gezien, kijk je anders naar THE ENDLESS. Maar je hoeft de eerste film niet gezien te hebben om de laatste te begrijpen. Na hun Italiaanse uitstapje met SPRING, keren Benson & Moorhead terug naar de wereld van hun debuutfilm.
Waar gaat THE ENDLESS over?
Aaron: ‘Tien jaar geleden ontsnapten twee broers uit een veronderstelde UFO death cult, toen de cult op het punt stond zelfmoord te plegen. Aan het begin van de film krijgen ze bericht dat de cult nog steeds bestaat. Ze gaan terug om closure te krijgen en ontdekken dat sommige dingen precies zijn zoals ze zich herinnerden en andere helemaal anders – en minder vaag en onverklaarbaar als ze dachten.’
In jullie films draait het om twee personen tegen de rest van de wereld. Wat is die aantrekkingskracht?
Justin: ‘Bij RESOLUTION wilde ik iets zeggen over vriendschap dat ik niet eerder in film had gezien, maar wat wel herkenbaar was. Met SPRING hebben we alles wel gezegd over romance, in elk geval in je twenties, daar wagen we ons niet snel weer aan. (lacht) Maar er zijn nog een miljoen manieren om over familiedrama’s te vertellen.’
Wat is het verschil tussen familiebanden en vriendschap?
Justin: ‘Als THE ENDLESS over vrienden ging was de dynamiek heel anders geweest.’
Aaron: ‘Kunnen vrienden iets tegen elkaar zeggen wat hun leven zó drastisch zouveranderen?’
Justin: ‘De emotionele ontwikkeling in de film is een microkosmos voor familierelaties in het algemeen. Er is letterlijk een sterfgeval nodig voordat mensen zich uiten. Dat is typerend voor familiebanden.’
RESOLUTION en THE ENDLESS spelen in dezelfde wereld. Hebben jullie ook op dezelfde locatie gefilmd?
Aaron: ‘Precies dezelfde. Sterker nog, toen we THE ENDLESS filmden, sliepen de acteurs en crewleden in ‘Camp Arcadia’, waar we ook sliepen tijdens RESOLUTION. Het was zelfs één van de redenen waarom we een film schreven over een UFO death cult, omdat we wisten wat de mogelijkheden van het kamp waren.’
Kwam de film niet voort uit jullie cameo’s in RESOLUTION?
Justin: ‘Deels, die continuiteit is er zeker.’
Aaron: ‘Maar waar het echt mee begon, was de mythologie van RESOLUTION. We dachten: laten we hier weer eens mee spelen. Welk deel gaan we verkennen? Goed, de cultleden, omdat wij er beiden in spelen want we hebben niet genoeg geld–’
Serieus? Vertolken jullie daarom de hoofdrollen?
Aaron: ‘Nou ja, we wilden zo veel mogelijk zelf doen. Uiteindelijk hadden we een crew en een klein budget, maar één van de manieren om zo zelfstandig mogelijk een film te maken, is om er zelf in te spelen.’
Had je een mythologie uitgedacht toen je RESOLUTION schreef?
Justin: ‘Grotendeels, maar niet alles. Het is absoluut een groter geheel. Er zat veel meer in dan mensen vaak meekrijgen, en delen zaten weer in THE ENDLESS, waarin ook meer getoond wordt.’
In RESOLUTION zaten inderdaad weinig antwoorden. Wist je toen al dat—
Justin: ‘Nee. Weet je, we maakten RESOLUTION met de $20,000 op mijn spaarrekening en wisten niet of iemand hem ooit zou zien. Opeens selecteerden filmfestivals de film, volgde distributie…’
Aaron: ‘Het feit dat we RESOLUTION konden máken was al waanzinnig. We waren niet bezig met terugkeren naar die wereld, we waren allang blij dat we films maakten als regisseurs en niet als barmannen. We maakten deze drie films precies zoals we wilden, met alle vrijheid van de wereld. Wat er verder ook gebeurt in onze carrière; op onze manier werkte het – opnieuw en opnieuw. Soms hebben we minder controle over wat we maken en werkt het niet, maar dan kunnen we iemand anders de schuld geven (lacht).’
Ik moet het vragen: hoe zit het met die man in de tent?
Aaron: ‘Dat vertel ik niet, dan is het mysterie weg. Maar hij heeft zeker een verhaal.’
Justin: ‘Elk bijpersonage heeft een uitgebreid achtergrondverhaal. In een blink-and-you-miss-it scène is Justin aan het hardlopen en laden drie gasten bierfusten op een truck. De bierexport wordt gerund door de schimmige hypotheekadviseur uit RESOLUTION en zijn hulpje is Dale, die daar ook in zit en genoemd wordt in SPRING.’
SPRING speelt zich óók in hetzelfde universum af?
Justin: ‘Jep.’
Dat klinkt als een goed concept voor een serie.
Aaron: ‘Dat denken wij ook! Grappig: we hebben nu een aantal televisieseries gepitcht. Dan gooi je niet alles op tafel wat je belangrijk vindt, maar het is hoogst gestructureerd en voorbereid. You pitch your heart out en je krijgt te horen: “Awesome, we komen er op terug. Hey, ik zag THE ENDLESS – dát zou een goeie serie zijn.” Maar we hebben máánden gewerkt aan wat we je net vertelden!’ (beiden lachen)
Hebben jullie daadwerkelijk serieplannen?
Aaron: ‘We hebben nog zoveel verhalen niet verteld. We bedachten ooit een televisieserie over een soort RESOLUTION-based Indiana Jones. Hij reisde rond de wereld, vond alle stukjes media en footage uit de hut en probeerde het samen te voegen. Kijk, de mythologie is zeker iets wat steeds terugkomt; THE ENDLESS is enkel waar het landde. Het landt wel weer, maar het zou fijn zijn om eerst iets anders te doen. Je wilt jezelf niet steeds herhalen. (lacht) Ondanks het thema van de film.’
Het project over Alistair Crowley, waar jullie na SPRING over spraken, leeft dat nog?
Justin: ‘Ja. Dat ontwikkelden we als televisieserie met Future Film, maar meer als edgy historisch drama, richting THERE WILL BE BLOOD, dan als een horrorfilm over een zwarte magiër. En niemand wilde er aan, ze snapten het niet. Toen we het daarna bij NBC/Universal pitchtten als serie, helemaal niet goed voorbereid—’
Aaron: ‘—in een paar zinnen maar—’
Justin: ‘—en ze wilden het direct hebben, like, a blind deal!’
Wauw!
Justin: We schrijven alleen een pilotaflevering om te kijken of iemand het wil ontwikkelen, maar ja, binnen een week van film naar televisieserie, via een slecht voorbereide pitch…’
Aaron: ‘En anders maken we weer een kleinere film zoals THE ENDLESS. We zullen nooit dezelfde fout maken zoals na SPRING: wachten tot een grotere film wordt opgepikt. Dat kan, maar je kunt én elke week een lot kopen én tegelijkertijd slim investeren (lacht).
Hoe verschilt schrijven voor TV met schrijven voor film?
Justin: ‘Ons werk draait vooral om personages. In films krijgt een scène waar mensen alleen praten snel weerstand omdat het de plot niet voortstuwt. Maar voor TV kun je scènes schrijven die puur het personage onderbouwen. Kijk je THE LEFTOVERS? De pilot is behoorlijk plot driven maar als de serie eenmaal op gang is, zijn er hele scènes die nergens mee te maken hebben. Ze zijn gewoon geweldig en dáárom zitten ze er in!’
Aaron: ‘Hier is mijn aanbeveling: ik zou elke film in de hele filmgeschiedenis inruilen. Als ik één moet afschieten en de ander mag houden, hou ik THE LEFTOVERS.’
Jouw eigen films meegerekend?
Aaron (stellig): ‘Ja.’ (stilte) ‘Misschien. Nee, misschien. Ik weet het niet. (Justin lacht) Sorry, ik wilde niet – ik wilde zelfverzekerd overkomen, maar ik hou van mijn eigen films.’
Over de Lovecraft-quote in THE ENDLESS: “The oldest and strongest kind of fear is fear of the unknown.” Zien we daarom nooit wat er precies rondwaart?
Aaron: ‘Deels. Elk personage moet leren omgaan met het onbekende en accepteren wat ze nooit kunnen krijgen om hun geluk in stand te houden. Maar praktisch gezien: no way dat we iets hadden kunnen laten zien! Het was te duur, en wát we ook zouden laten zien, zou teleurstellen.’
Had je wel iets in gedachten?
Aaron: ‘We hadden zeker een idee, maar elk beeld is waarschijnlijk afgeleid van iets anders. En je kunt ook niet na een hele film de grond onder de voeten van je publiek weghalen en niets laten zien. Dus je toont de effecten, glimpen. Op een zeker moment moet je het toch waarmaken. Ik hoop dat THE ENDLESS dat doet.’
En, niet om in jullie privéleven te duiken, maar–
Aaron: ‘Doe wat je wilt.’
OK: wat is je grootste angst? Is dat die angst voor het onbekende?
Aaron: ‘Ouder worden, denk ik. Dat het einde van je leven nadert, dat je spijt hebt, de kwaliteit van leven achteruit gaat… Proberen om verloren magie terug te krijgen, terwijl dat nooit zal gaan. Dat is de tragiek, en dat is waar mijn nachtmerries vandaan komen. Het gebeurt iedereen, maar dat benauwd me.’
Justin: ‘Mijn angst ligt voor de hand: ik ben doodsbang om te sterven, en voor alles wat daarmee te maken heeft.’
Poeh. Angst om ouder te worden en angst voor de dood – dat is min of meer THE ENDLESS. Dus eigenlijk is het een soort therapie. Een dure, dan.
Aaron (beiden lachen): ‘Te gek dat mensen onze no budget films ooit als kostbare therapie zouden zien. Ik hoop alleen dat onze angsten door genoeg mensen worden gedeeld om over te komen op het scherm!’
—–
Dit interview verscheen eerder in Schokkend Nieuws #134. Enkele outtakes van het oorspronkelijke gesprek verschenen daarnaast op www.schokkendnieuws.nl.